Organizacja ślubu i wesela jest dla przyszłych małżonków nie lada wyzwaniem, jest też chyba jedną z niewielu okazji, którym towarzyszy zawieranie dość sporej liczby umów w formie pisemnej: z fotografem, dj’em/zespołem i – chyba najważniejszej z nich wszystkich – umowy organizacji przyjęcia weselnego z przedsiębiorcą prowadzącym salę (restaurację, hotel, etc.) Ze względu na wagę wydarzenia nie sposób się dziwić, że narzeczeni, niejednokrotnie wraz z rodzicami, zastanawiają się nad tym, kto powinien podpisać taką umowę w sytuacji, kiedy koszty imprezy pokrywane są częściowo lub w całości właśnie przez rodziców (lub inne osoby poza samymi narzeczonymi). Zapytania tego typu pojawiają się również na forach poświęconych organizacji wesel czy grupach w mediach społecznościowych i – o ile jeśli chodzi o polecenie fotografa, fryzjera, zespołu, kwiaciarki czy makijażystki informacje, które można uzyskać na takich forach są bez wątpienia pomocne, to jeśli chodzi o zagadnienia prawne; a do takich należy skonstruowanie umowy, czy chociażby określenie jej stron – niestety w większości będzie to zbiór odpowiedzi udzielonych na zasadzie „tak mi się wydaje” (wariant optymistyczny) lub „nie znam się, a się wypowiem”. Przechodząc zatem do clou dzisiejszego wpisu, odpowiedź na pytanie: Kto powinien podpisać umowę organizacji przyjęcia weselnego opłacanego przez rodziców państwa młodych, państwo młodzi czy rodzice? brzmi: to zależy 🙂
Przede wszystkim najpierw należy ustalić, czy podmiot, z którym umowę będziemy zawierać, dysponuje wzorem umowy, z którego zazwyczaj korzysta (co obecnie jest powszechnie przyjętą praktyką), a jeśli tak, to czy jest otwarty na jego modyfikacje. Temat ten warto poruszyć jak najwcześniej w rozmowach z menedżerem sali, który mógł już spotkać się z taką sytuacją i dysponuje odpowiednim wariantem umowy, ewentualnie jest w stanie zasięgnąć porady „swojego prawnika”, co może wyjaśnić wątpliwości państwa młodych w tym temacie. W przypadku, gdy nie ma takiego wzoru lub możliwości modyfikacji stosowanego wzoru, obowiązujące przepisy dają nam wybór spośród wielu dostępnych rozwiązań, tak że możemy umowę ukształtować m.in. jako:
- wielostronną, zawieraną zarówno przez narzeczonych, jak i ich rodziców z wyraźnym określeniem które uprawnienia i obowiązki umowne dotyczą tylko młodych lub tylko rodziców, a które są dla nich wspólne;
- umowę o świadczenie na rzecz osób trzecich, gdzie jako strona umowy występować będą rodzice, natomiast w jej treści określone uprawnienia przyznane zostaną narzeczonym;
-
umowę o świadczenie przez osoby trzecie, gdzie jako strona występują narzeczeni, natomiast w jej treści rodzice zostaną wskazani jako zobowiązani do określonych świadczeń.
Oczywiście możliwe jest też zwyczajne podpisanie umowy tylko przez państwa młodych lub tylko przez rodziców bez wskazywania w jej treści, jaką rolę w jej wykonaniu będą mieli rodzice czy sami narzeczeni, jednak to rozwiązanie wydaje się być najgorszym, jeśli chodzi o odpowiednie określenie obowiązków i zabezpieczenie interesów wszystkich uczestniczących w organizacji wydarzenia podmiotów. Lepsze już będzie podpisanie umowy przez narzeczonych i ich rodziców bez zaznaczenia w jej treści podziału między te podmioty praw i obowiązków, chociaż i w tym przypadku dojść może do nieporozumień na etapie wykonywania umowy. Osobiście z tych dwóch ostatnich rozwiązań radziłabym nie korzystać, chyba że możliwości negocjacji treści umowy są ograniczone, a zmiana sali weselnej z różnych przyczyn nie wchodzi w grę. Optymalną sytuacją jest taka, w której będziemy mogli skonsultować projekt takiej modyfikowanej umowy z prawnikiem, nie zawsze jest to jednak możliwe – w takich przypadkach należy pamiętać o tym, jaki skutek chcemy osiągnąć i pod tym kątem modyfikować treść zawieranej umowy.
Powyższy wpis – podobnie jak pozostałe wpisy zamieszczone na blogu – jest jedynie prezentacją przepisów prawa obowiązujących w dacie publikacji oraz poglądów własnych autorki w danej materii. Niejednokrotnie wpisy te powstają w oderwaniu od jakiegokolwiek stanu faktycznego i nie mogą zastępować zindywidualizowanej porady prawnej uwzględniającej konkretną sytuację.